O μύθος του ΓΚΥ

Το αρκουδοπούρναρο ή αλλιώς Αγκάθι του Χριστού έχει μείνει τελικά πιο γνωστό ως Γκυ. Η αγγλική του ονομασία είναι Holly, καθώς η ιερή λόγχη του θεού Όντιν φτιάχτηκε απ’αυτό. Καυτές κομπρέσες απ΄τα φύλλα και τον φλοιό του γκυ απαλύνουν τους πόνους των θλάσεων όμως οι κόκκινοι καρποί του είναι δηλητηριώδεις.

Κάποτε η Φρίγκα, σύζυγος του Όντιν, προφήτευσε τον επερχόμενο θάνατο του αγαπημένου της γιου Μπαλντούρ και για να το αποτρέψει έκανε το εξής: ανάγκασε όλα τα έμβια όντα, φυτά και ζώα, να της υποσχεθούν ότι δεν θα συνέβαλλαν στον θάνατο του.

 Όμως παρέλειψε κάποιο κι αυτό ήταν το γκυ. Ο δόλιος θεός Λόκι γνωρίζοντας αυτή την λεπτομέρεια, κατασκεύασε ένα βέλος με το δηλητήριο των καρπών του Γκυ. Έπειτα το τοποθέτησε στο χέρι του τυφλού Όντορ, θεού του σκότους κι αδελφό του Μπαλντούρ.

Ο Λόκι προσφέρθηκε να μάθει στον Όντορ να εκτοξεύει βέλη και καθοδήγησε το χέρι του με το δηλητηριασμένο βέλος κατευθείαν στην καρδιά του Μπαλντούρ. Η οδύνη τότε της μάνας μετατράπηκε σε οργή και καταρράστηκε το φυτό αντί για λευκοί, οι καρποί του να είναι μόνιμα κόκκινοι και ματωμένοι.

 Τα δάκρυα της Φρίγκα ήταν τόσο γοερά που το ίδιο το φυτό λυπήθηκε την πενθούσα μητέρα κι επανέφερε τον Μπαλντούρ στην ζωή. Η Φρίγκα τότε το μετέτρεψε σε σύμβολο αγάπης κι ελπίδας κι υποσχέθηκε ένα φιλί κάθε φορά που θα βρισκόταν κάποιος κάτω απο κρεμασμένο γκυ.

ΑMOR=MORS Αγάπη και Θάνατος

Ξυπνώντας σήμερα, έφτιαξα καφέ και κάθισα να ερευνήσω τις ομοιότητες μεταξύ των θεαινών του θανάτου όπως την Morrigan, Ixtab των Αζτέκων, Rhiannon και Kali.

Καθώς δεν παρακολουθώ τηλεόραση, ενημερώνομαι απ΄τα blog και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το τι γίνεται στον κόσμο. Ανατρίχιασα με τις επιθέσεις στο Παρίσι και πάγωσε το αίμα μου όχι τόσο για τις ίδιες τις επιθέσεις....όσο για το γεγονός ότι μπαίνουμε στο κατώφλι του τρίτου παγκόσμιου κι είναι τόσο οφθαλμοφανές. Τα deathly hollows δεν είναι πλέον μόνο στις ταινίες του Harry Potter...είναι εδώ ανάμεσα μας.

Σκουλήκια γεμάτα μίσος οπλισμένα απ΄την ίδια την Αμερικάνικη κυβέρνηση αφανίζουν τους υπόλοιπους που εμείς φυγαδεύουμε και η Αμερική και καλά τους κάνει ντα.

Ένα πολύ ωραία ενορχηστρωμένο εργάκι για να σφαχτούμε μεταξύ μας, γιατί γίναμε και πολλοί έτσι που πολλαπλασιαζομαστε ανεξέλεγκτα και δεν αφήνουμε τους ολιγάρχες να γευτούν το Κέρας της Αμάλθειας με την υσηχία τους.

Κάποτε κάποιοι λαοί πίστευαν σε μια Βαλχάλα, τον παράδεισο που συγκεντρώνονταν οι γενναίοι πολεμιστές διαλεγμένοι απ΄τις Βαλκυρίες και έχαιραν της εκτίμησης του Οντίν.

Κάποτε ο Άδης του κάτω κόσμου αποκαλούνταν Πλούτωνας διότι μέσω του Θανάτου πλούτιζαν οι θνητοί με σοφία μέχρι ο Ζαγρέας Διόνυσος να τους ενσαρκώσει στην επόμενη ζωή για να λάβουν κι άλλα μαθήματα.

Σ'αυτο τον κατακλυσμό θανάτου δεν υπάρχει ενσυνείδητη μάθηση. ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΘΕΟΙ ΠΕΘΑΝΑΝ κι επικρατουν ο θεός του Χρήματος και του Λήθαργου. Της λήθης δηλαδή του τι σημαίνει άνθρωπος εξαρχής.

Η Morrigan ή Μοrgana ήταν οι τριπλή θεά της Ζωής, Θανάτου κι Αναγέννησης, προστάτρια των γενναίων πολεμιστών...αλλά εδώ πλέον δεν υπάρχουν γενναίοι πολέμιοι. Μόνο κλικ και μπουμ.

Κλικ και μπουμ απ΄τις επιθέσεις αέρος και τις βόμβες, κλικ και μπουμ απ΄τους οπλισμένους αυτόχειρες ως απάντηση.

Σίγουρα όταν οι Αζτέκοι τιμούσαν την θεά της Αυτοκτονίας Ixtab, δεν είχαν κάτι τέτοιο στο μυαλό τους.

Και οι Βanshees του Θανάτου δεν ηχούν πια καθώς είμαστε αποροφημένοι στη νάρκη των selfies. Απομονώμαστε στο Εγώ μας κι αρνούμαστε να δούμε το Ολοφάνερο: Ότι όλα αυτά γίνονται με την συναίνεση μας. Εμείς ανεβάζουμε την δόνηση του Φόβου με το να τσακωνόμαστε με τον γείτονα, με τον συνάδελφο, με τον συγγενή, για τον πιο ηλίθιο λόγο. 

Ας το σκεφτούμε όλοι αυτό καθώς θα γεμίζουμε τις καφετέριες στην ηλιόλουστη Αθήνα και θα κριτικάρουμε ανούσια πράγματα κουτσομπολεύοντας.

Δεν είναι η ώρα για να τρομοκρατηθούμε απ΄τον οποιοδήποτε πιο μαυριδερό απο μας. Αυτό ακριβώς επιθυμούν αυτοι που πατάνε το κλικ κι αφανίζουν ολόκληρες πόλεις. 

Είναι επιτακτική ανάγκη να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. ΚΑΘΑΡΑ ΚΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ. Όχι μόνο αναρτώντας prayers to Paris, συνεχίζοντας να προσπερνάμε τους πρόσφυγες ενώς ανούσιου πολέμου.

Επιβάλλεται να ανεβάσουμε την δόνηση της Αγάπης, χαλώντας τους έτσι τα σχέδια. Είθε σήμερα στις καφετέριες που συχνάζουμε να μιλήσουμε για Έρωτα κι Αγάπη, όχι για θάνατο. AMOR=MORS και το αντίθετο. Ας μην προσευχηθούμε υποκριτικά για Ειρήνη στον κόσμο αλλά για την ειρήνη μέσα μας. Όπου τίποτε και κανένας δεν θα μας πειράζει ουτως ώστε να κουρδίζει την δόνηση του μίσους τροφοδοτώντας με αυτόν τον τρόπο το κλικ και μπουμ.

MORS=AMOR κάποια παιδιά πνίγηκαν κολυμπώντας προς την Μυτιλήνη, και κάποιοι νέοι πέθαναν διασκεδάζοντας σ' ένα μπαρ. Είναι στο χέρι μας να μην τους κάνουμε μάρτυρες φόβου και μίσους. Πέθαναν άδικα αλλά ας γίνουν τουλάχιστον οι ψυχές τους σύμβολα συγχώρεσης απο μας για μας. 

Γιατί συγχωρόντας τους άλλους αγαπάμε τον εαυτό μας κι απλώνουμε αυτή την αγάπη εξωτερικά στους χώρους που κινούμαστε. AMOR εδώ και τώρα λοιπόν.

Τι σχέση έχουν ο θεος Διόνυσος, η Poison Ivy της Marvel και το Κέλτικο Ωροσκόπιο;

O μύθος του Διονύσου ξεπερνάει σε αποτρόπαιες εικόνες ακόμα και τις ταινίες του Q.Tarantino, γι’ αυτό και είναι αδαές να πιστεύουμε ότι οι Έλληνες σκαρφίζονταν τέτοια μακάβρια παραμύθια χωρίς να υπάρχει στο βάθος κάποιος συμβολισμός.

Ο Διόνυσος είναι υιός του θεού Διός και της Νύμφης Σεμέλης, θυγατέρα του Κάδμου, ο οποίος έκτισε τις εφτά πύλες της Θήβας. Εξ’ ου και η φράση από τις ‘’Βάκχες’’ που δια στόματος Μαρίας Λεκάκη έγινε pop: «σκύλες της Λύσσας, στο βουνό αμοληθείτε πού 'χουν σύναξη οι κόρες του Κάδμου!»

Η ιστορία θέλει και πάλι την ζηλόφθονη σε όλους τους μύθους Ήρα, να επεμβαίνει μαθαίνοντας για το ειδύλλιο ενώ η Σεμέλη είναι ήδη έγκυος στον Διόνυσο. Παριστάνοντας την γριά οικονόμο της, της λέει πως δεν την πιστεύει ότι ο Δίας είναι ο πατέρας του παιδιού της και την παρακινεί να του ζητήσει να εμφανιστεί μπροστά της σε όλο του το μεγαλείο.

Ο Ζευς συμβολίζει το πρωταρχικό Κοσμικό Πυρ, το οποίο ενώνει, ζευγνύει και συγκροτεί τα πάντα, δίνοντας μορφή στον Κόσμο. Η Σεμέλη ούσα θνητή δε δύναται να αντέξει τη λάμψη του Κοσμικού Πυρός και κατακαίγεται από αυτό. Ο θεός Ζευς σώζει τον Διόνυσο ως έμβρυο και τον τοποθετεί στο μηρό του. Πλέον ο Διόνυσος φέρει μέσα του το θεϊκό στοιχείο του Ζηνός γι’ αυτό και αποκαλείται «διμήτωρ» ή «δισσότοκος».

Ως μωρό «Ζαγρεύς» (κυνηγός των ψυχών), κοίταζε ένα καθρέφτη. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή οι Τιτάνες όρμησαν καταπάνω του με τα μαχαίρια τους, για να τον σκοτώσουν. Τότε ο μικρός Θεός για να τους αποφύγει άρχισε να μεταμορφώνεται: έγινε έφηβος Δίας, Κρόνος, φίδι με κέρατα, άλογο, τίγρη, ταύρος. Η Ήρα παρ' όλα αυτά ενθαρρύνει τους Τιτάνες να μη διστάσουν, κι έτσι με διαταγή της κομματιάζουν το Ζαγρέα την ώρα που είχε τη μορφή ταύρου, έβρασαν το κρέας του και το έφαγαν. Ανατριχιάσατε ε; Έχει και συνέχεια:

Όταν ο Δίας κατάλαβε τι συμβαίνει από τη μυρωδιά, κατακεραύνωσε τους Τιτάνες και ανέθεσε στον Απόλλωνα να θάψει τα υπόλοιπα μέλη του στον Παρνασσό. Την καρδιά του Ζαγρέα, που είχε μείνει ανέπαφη, την έκλεψε η Αθηνά και την πήγε στο Δία, ο οποίος κάνοντάς την σκόνη πότισε τη Σεμέλη, όπου ξαναέμεινε έγκυος στο Διόνυσο.

Οι Τιτάνες είναι ναι μεν φοβεροί στην όψη αλλά στην ουσία αντιπροσωπεύουν τις ζωώδεις έμφυτες ορμές που δεν αφήνουν την Διάνοια (Νους Δία) να εξελιχθεί.

Ο Διόνυσος όμως ( αναγραμματισμός του «Διός Νους») είναι κάτοχος και φύλακας των μυστηρίων της ζωής και του θανάτου, το θείο πνεύμα σ’ εξέλιξη μέσα στο σύμπαν, η καρδιά του οποίου πρέπει να αναζητηθεί με σκοπό την αναγέννηση του ανθρώπινου πνεύματος και την εξάγνιση της ψυχής.

Παρουσιάζεται ως εύθυμος θεός που επισκεπτόταν πολλές χώρες και πολιτείες για να μάθει στους ανθρώπους πώς να καλλιεργούν τα κλήματα και πώς να φτιάχνουν από τους καρπούς το κρασί. 

Πέρα απ’ το αμπέλι όμως, έμβλημα του είναι και ο κισσός. Σε πολλές παραστάσεις εικονίζεται ο Διόνυσος και η ακολουθία του στεφανωμένοι με κισσό.

Ο κισσός χρειάζεται και υγρασία για να αναπτυχθεί και εδώ βλέπουμε και έναν συμβολισμό που είναι διάχυτος στην ελληνική Γραμματεία, τη Συνεχή Ουσία ή Ύδωρ. Ο Πορφύριος αναφέρει [Περί του άντρου των Νυμφών, 5] ότι το ρέον ύδωρ, η υγρασία των σπηλαίων, συμβολίζει την αμορφοποίητη ύλη, λόγω της ρευστότητάς του.

 Ο Πλούταρχος [Περί Ίσιδος και Οσίριδος, 365Α) αναφέρει ότι οι Έλληνες δε θεωρούνε τον Διόνυσο μόνο κύριο του οίνου «αλλά και πάσης υγράς φύσεως». Έτσι και η ψυχή, στην αρχή είναι ακόμα «υγρή», «ρευστή», αμορφοποίητη και όταν αρχίζει και ενεργεί ο θεός Διόνυσος, η ψυχή αρχίζει και εξελίσσεται.

Όπου και να έψαξα στην Κέλτικη μυθογραφία για τη σύνδεση του κισσού με το αμπέλι, δεν βρήκα κάτι άλλο πέρα απ΄τον δικό μας ελληνικό μύθο της ιδιότυπης γέννησης του Διονύσου, θεού του κρασιού.

‘Άλλωστε είναι γνωστό ότι το folklore τους συγκλίνει πολύ με το δικό μας.

«Heed ye flower, bush and tree, by the Lady blessed you’ll be» γράφει το Wiccan Rede, το Πιστεύω των νεοπαγανιστών, που έχει καταβολές από την παράδοση των αρχαίων Δρυιδών.

«Φρόντιζε το λουλούδι, τον θάμνο και το δέντρο και θα είσαι ευλογημένος απ τη Γαία».

Bush βέβαια αποκαλούν και τον κισσό στ’ αγγλικά κι από παλιά τοποθετούσαν το έμβλημα του κισσού έξω από ταβέρνες, για να δηλώσουν ότι διέθεταν εξαιρετικό κρασί.

Ο Κισσός λόγω της ικανότητας του να μπορεί να αναρριχηθεί παντού και της ανθεκτικότητας του, συμβολίζει την ισχυρή θέληση να υπερβαίνουμε κάθε εμπόδιο. Μπορεί να ευημερήσει σε οποιοδήποτε μέρος, εκεί που κανένα άλλο φυτό δεν μπορεί να επιβιώσει γι’ αυτό και αντιπροσωπεύει την αναζήτηση της ψυχής για φώτιση. ‘Άνθρωποι γεννημένοι στις μέρες που κυριαρχεί το φυτό (30/9-27/10) στο Κέλτικο Ωροσκόπιο,έχουν εξαιρετικές ικανότητες δικτύωσης και την τάση να χειραγωγούν τους γύρω τους, για να πετύχουν τον σκοπό τους. Εδώ είναι σημαντική η λεπτή διαφορά στις ισορροπίες. Να κατέχεις την τέχνη να χρησιμοποιείς τις χειραγωγικές σου μεθόδους για θετικούς σκοπούς και για να εξελίξεις τον εαυτό σου.

To φύλλο του κισσού ανάποδα μοιάζει με πεταλούδα, γι’ αυτό και οι Κέλτες τα συνέδεσαν. Η πεταλούδα συμβολίζει τον κύκλο της αναγέννησης, την μεταμόρφωση, την ελευθερία και το να ζεις την στιγμή. Πολλοί βέβαια έχουν μπερδέψει την τελευταία ρήση με τον αυθορμητισμό και το να κάνεις ότι σου κατέβει. Να ζεις τη στιγμή σημαίνει να ζεις στο Παρόν, να είσαι δηλαδή ενσυνείδητος στο κάθε τι που κάνεις χωρίς να ενεργείς ρομποτικά σκεπτόμενος το παρελθόν ή το μέλλον.

Οι νεότεροι γνωρίζουν τον δηλητηριώδη κισσό μέσω της Poison Ivy, αισθησιακής ηρω’ι’δας της Marvel. Mια μοντέρνα αντιγραφή των Μαινάδων, ή Βακχών που έπιναν το τοξικό μέρος του κισσού για να έρθουν σε κατάσταση μέθης και να γίνουν ένα με το Θείο. Μεθ- ίσταμαι= μετακινούμαι, αλλάζω στάση, αλλάζω οπτική.

 Το μήνυμα εδώ βέβαια δεν είναι να γίνουμε στουπί στο μεθύσι για να ενεργήσει η Διονυσιακή θέωση, αλλά να κατακεραυνώσουμε τα βίαια ένστικτά μας όπως έκανε ο Δίας στους Τιτάνες.

Να κομματιάσουμε επίσης τις διαστρεβλωμένες μας πεποιθήσεις (αυτό συμβολίζει ο καθρέφτης σύμφωνα με τον Πλωτίνο Εννεάδες, 4, 12) αλλιώς το τίμημα (Βακχική τρέλα) θα το πληρώσει όποιος δεν ξέρει πώς να κοιτάξει το θεό ίσια στα μάτια, ώστε να ανακαλύψει τον έσω εαυτό του.

Friday's Poem

                        
                              Oh but the road is closed darling

                              and what are you gonna do?

                         There is no Hecate at the crossroads

                          no wizard to help you through

                         Oh but the door is closed darling and what

                         are you gonna do?

                        words have lost their magick in this world

                        and no Dorothy is here to lend you her shoes 

                        Oh but the world is full darling with peasants 

                        and morons and no fairies to put whispers on you

                         Oh but the clouds are gathering darling

                         and Asgard doesn't seem to break through

                       Oh but look around your loved ones honey,

                       hug is the most powerful potion so don't keep them

                      waiting, that's what you're gonna do

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ: Μην την αποφεύγεις, βούτα!

 «We were born to die» τραγουδάει η Lana Del Ray κι αναλογίζομαι ότι σε όλη μας τη ζωή μέρα με τη μέρα, βιώνουμε κι ένα μικρό θάνατο. Είναι πολλά τα σύμβαντα στην καθημερινότητα μας, που έχουν την δύναμη να μας πατήσουν κουμπιά και να μας χαλάσουν την μέρα.

Ο φιλόσοφος Επίκτητος έλεγε ότι δεν είναι τα ίδια τα γεγονότα που μας στεναχωρούν στην πραγματικότητα, αλλά η γνώμη που έχουμε γι’ αυτά.Σ’ αυτό το κείμενο όμως δεν θα διαβάσεις πέντε ή δέκα τρόπους για να ξεφύγεις απ’ αυτά και να φτιάξεις την μέρα σου.

 Είναι συχνό το λάθος που κάνουμε οι περισσότεροι, να νομίζουμε ότι κάνοντας κάτι που θα διασπάσει την προσοχή μας απ΄το πρόβλημα, θα νιώσουμε και καλύτερα.

Γι’ αυτό και τα κέντρα δια-σκέδασης έχουν διαφορά από τα κέντρα ψυχ-αγωγίας. Στα μεν η προσοχή σου διασπάται και ψιλοχάνεις την μπάλα κερδίζοντας μόνο στιγμιαία ευχαρίστηση, στα δε το μυαλό σου μαζεύει πληροφορίες και τις βάζει σε μια τάξη, δίνοντας αγωγή στην ψυχή.

 Tο θέατρο ψυχαγωγεί αλλά εφ’ όσον δεν είναι προσβάσιμο στους πολλούς λόγω οικονομικού υπόβαθρου, μπορείς εναλλακτικά να παρακολουθήσεις το θέατρο που παίζει ο εαυτός σου κάθε μέρα. Η αυτοπαρατήρηση είναι αυτοθεραπεία.

 Επιστρέφεις από μια άσχημη μέρα στο γραφείο, ανάβεις το ζεστό νερό κι ετοιμάζεις αφρόλουτρο. «Τα αφρόλουτρα είναι γυναικείες αηδίες » θα σκεφτούν οι άντρες. Οκ εσένα δεν θα κάτσω να σε πείσω ότι στην ουσία το να μπαίνεις στο ζεστό νερό θυμίζει τότε που ήσουν έμβρυο κι αισθανόσουν ασφαλής στη μήτρα της μάνας σου.

 Και τώρα που μπήκες στη μπανιέρα, για συλλογίσου…ποιον άφησες σήμερα να σου πατήσει το κουμπί; Και πόσα κουμπάκια σου πατήσανε άτομα που δεν μετέχουν στη ζωή σου, αλλά τους έδωσες τεράστια βαρύτητα χωρίς να το πάρεις χαμπάρι;

Η ενδοσκόπηση είναι μια τρομακτική λέξη αλλά μπορεί να γίνει η πιο εύθυμη διαδικασία. Βρες την πιο φανταχτερή συνταγή, εκτέλεσε την και στήσε το πιο καλό σερβίτσιο, όχι αυτό απ΄το ΙΚΕΑ, αλλά αυτό που κρατάς για ξεχωριστές περιπτώσεις.

 Γιατί δηλαδή, ο εαυτός σου δεν είναι ξεχωριστός; Δεν αξίζεις ένα καλό δείπνο μόνο για σένα; Αφενός θα νιώσεις τρομερή ικανοποίηση να πετύχεις ότι κι ένας μεγάλος σεφ. Αλλά ακόμα και να μην το πετύχεις, σημασία έχει να παρατηρήσεις τι σκέψεις κάνεις όταν τρως και πως αναπνέεις.

 Το μόνο που έχει μείνει να μην κοστίζει ακόμα, είναι το οξυγόνο κι εμείς το τσιγκουνευόμαστε αντί να αναπνέουμε βαθιά κάθε ώρα και στιγμή. Οι γεμάτες εισπνοές είναι σαφώς πιο αποτελεσματικές απ΄τις συσφικτικές κρέμες.

Κι εσύ κυρία μου που κλείνεις ραντεβού για πεντικιούρ, για να αποβάλλεις τα δυσάρεστα της ημέρας μαζί με τα πετσάκια των νυχιών σου, δεν λέω καλά κάνεις. Σκέφτηκες όμως πως δημιουργούνται οι ξερές φτέρνες;

 Αγαπητέ άντρα αναγνώστη φυσικά και δεν σε βγάζω απέξω. Και οι δικές σου φτέρνες ανοίγουν, απλά δεν τις βγάζεις σε κοινή θέα. Παρατήρησες ποτέ τον τρόπο που περπατάς; Μήπως το κέντρο βάρους σου ισορροπεί λάθος κι αντί να σπρώχνεις το έδαφος, κοπανάς με δύναμη τις φτέρνες;

 Συνεπώς μήπως εσύ δεν ισορροπείς σωστά σε ορισμένους τομείς στη ζωή σου; Σε μένα χρειάστηκε να μου κάνουν παρατήρηση αυτοί που μένουν από κάτω, ότι περπατάω σαν γίγαντας, για να πιάσω το νόημα.

Υπάρχουν βέβαια κι άνθρωποι που δεν τους αφορούν κανένα απ΄τα παραπάνω γιατί απλά βρίσκονται σε ακινησία λόγω κάποιου ατυχήματος. Δεν έχουν κανένα λόγο να πιστεύουν ότι μπορούν να βελτιώσουν την μίζερη καθημερινότητά τους.
Μπορεί ν’ ακουστεί αλλοπρόσαλλο, αλλά σε σας έχω να πω ότι διαθέτετε την πολυτέλεια του χρόνου. Σου συνέβη κάποιο τραγικό γεγονός και τέθηκες σε ακινησία. Οι ασθένειες και τα α-τυχήματα συμβαίνουν για να μας διδάξουν και να θεραπευτούμε από κάτι.
 Κάπου βγήκες εκτός στόχου και α-τύχησες. Μήπως ήσουν πριν ένα άτομο νευρικό που δεν είχε καμία ηρεμία; Μήπως κατευθυνόσουν βεβιασμένα σε λάθος πορεία στη ζωή σου, οπότε ο εαυτός (ή όπως αλλιώς θες πες το) σε εξανάγκασε να κάτσεις για πολύ χρονικό διάστημα και να σκεφτείς;

Ίσως σκέφτεσαι τι χαζομάρες γράφω απλά για να συμπληρώσω αράδες. Ίσως οι τόσοι συγγραφείς που έβγαλαν βιβλία πάνω στο θέμα αυτό, όπως οι L. Hay, W.Dyer, D.Chopra και R.Dalke να ήθελαν απλά να πουλήσουν χιλιάδες αντίτυπα.Όμως δεν χάνεις κάτι να το εξερευνήσεις.

 Κι αυτό είναι μια βουτιά στα βαθιά αλλά όχι όπως έγραψα σε κάποιο προηγούμενο άρθρο, μέσω κάποιου άλλου προσώπου. Αυτή τη βουτιά θα χρειαστεί να την κάνεις μόνος σου. «Come on take a walk on the wild side » συνεχίζει η τελευταία στροφή του τραγουδιού κι εγώ θα σου ευχηθώ καλή επιτυχία.

The only people for me are the mad ones...

Δέχτηκα ένα τηλεφώνημα σήμερα από κάποιον που μου είπε ότι γράφει διηγήματα και ποιήματα και με ρωτούσε πουνα τα στείλει.

Μου ανέλυσε μέσα σε τρία λεπτά το περιεχόμενο των γραπτών του και μιλούσε τόσο  έντονα και παθιασμένα  που νόμιζα είτε  ότι μου κάνει πλάκα,ειτε ότι είναι τρελός.
Του απάντησα κάπως κουμπωμενη και μουδιασμένη ότι θα του στείλω το link με τον διαγωνισμό διηγημάτων παρόλο που κατανοουσα απόλυτα τον κόσμο των γραπτών που μου περιέγραφε.

Τον κατανοουσα γιατί γράφω κατά αυτόν τον τρόπο κι εγώ. Όμως Επ ' ουδενί  δεν  κατακλυω έναν άγνωστο με την τρέλα μου όπως έκανε εκείνος.
Μου το απαγορεύει η κοινωνική μου μάσκα. Μου το απαγορεύει η αναγκη μου να ταιριαζω με τις νορμες και τους τυπους. Με σταματάει ο φόβος μου να μην με θεωρήσουν  εξαρχης ψυχωτικο ατομο, αυτοί που με γνωρίζουν πρώτη φορά.
Όμως δεν έχεις το δικαίωμα να λες ότι γράφεις,οτι σχεδιάζεις φορέματα ή οτι ζωγραφιζεις, αν δεν μπορείς να παρουσιασεις το πάθος σου ως ολοκληρωτικό μέρος της ύπαρξης σου.
Τότε δεν είναι πάθος. Κι αν δεν είναι πάθος κι είναι απλά αλλο ενα like, τότε δεν είναι σίγουρα το Dharma σου: δηλαδή δεν γεννήθηκες γι αυτό τον σκοπό.

Ο jack Kerouac στο μυθιστόρημα "The Road" έχει γράψει την θεϊκή ρηση : "the only people for me are the mad ones. The ones who are mad to live,mad to talk,mad to be saved, desirous of everything at the same time ,the ones who never yawn or say a commonplace thing,but burn burn burn like fabulous yellow roman candles exploding like spiders among the stars."

Ξέρω αρκετούς ανθρώπους που έβαλαν τις πουεντ, τα γραπτά ή τα ραπτικα τους στο συρτάρι. Η μητέρα μου είναι ένας απ'αυτους. Ήταν σα να είχε πέσει σε λήθαργο, μέχρι που ξαναεπιασε το μολύβι από κάρβουνο.
Εκτός κι αν είσαι τόσο τυχερός όσο η J.K. Rowling, το πάθος σου μαλλον δεν θα  σου αποφερει χρήματα .
Όμως το να βγάλεις την τρέλα σου και τον κόσμο σου προς τα έξω, θα σου αποφερει κάτι πολύ σημαντικοτερο: την κινητηριο δύναμη για να ΖΕΙΣ με κεφαλαία.  

Information and the power of the Rowan tree

We call this age Informational Era because Information is the ultimate power as fictional Conrad Greyson mentioned in the tv-series Revenge. Such tv-shows may appear shallow soap operas to some, but to me (and I trust to many others) are a revelation of how the universe works. 

In the tv show Gossip Girl it appeared that an extra info about someone or something could take down empires, family bonds or even relationships that were considered unbreakable.

Just like at Chemistry if someone had the acquaintance of how a bond can break and create a new matter, that someone could lit a cigarette and burn somebody's life so as to alter the ashes into a new something.

 So great is the he/she who has the leverage of the utmost information,  not riches, not designer's clothes, not legacy....The art of withholding, exchanging and dropping Information in such a mastery that you can form new strategies,alliances and pawns, is the absolute Power. 

That's what is the ongoing thing on Revenge and has captivated millions of fans. In a 40 minutes episode there are so many informations exchanged as to meteors in a meteor shower night.

 The game alters in favor of someone in every scene and that's what's keeping the audience heartbeating.
Because this is what is constantly happens on our minds as humans.

Thoughts are crossing so rapidly , as stars are falling and comets are born. Our mind process too many things in nanoseconds which is so stressful because there is no remote control. Thoughts that can be true or false assumptions, can create different choices in every single aspect of your life.

Even the choice which appears slightly simple as to chose another pathway to avoid traffic.
''What if that day I knew'' is the start to lots of the sentences we spit in our moments of contemplation and the question of life is not ''to be or not to be'' anymore, but '' to know or not know''? 

It's magnificent actually. The way you can manipulate things if you can separate your emotions from your thoughts. They say that whoever raises his voice with a lot of emotion, even if it is a mother yelling to her child or a lover trying to win an argument, that moment he/she loses.

Because Voice is the instrument of Logos. Plato wrote ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ which means Logos(Word) is the beginning of everything. Logos is a power that we must exert with carefulness because Words can change realities. With a little gossip you can destroy someone's life although you never meant to.
A bitter word can harm someone you love and change them forever. That's what such tv shows reveal. Words are spells and if you manipulate them successfully, you can play God. It's fascinating  but dangerous  because although we can create realities with our words, we lack the wisdom of knowing what to create and when.

  Back in ancient times, wizards and mages who understood that kind of power the humans hold, encrypted it.

''Rowan is a tree of power, causing life and magick to flower'' is an old saying from the Celts. Rowan's name means "a secret" or "to whisper"  and Traditions speak of it as an especially powerful protector against witchcraft ,but what is witchcraft today in our modern world?

Spells and spelling have the same root although we falsely believe that spells are mumbling words as ava kentavra. No absolutely not. The ''did you know that he/she...?, this kind  of ''innocent'' gossip can be witchcraft.

It's  not the money that makes the world go round, but Information. In the warfare, informatives were the ones who gave a side the advantage to win a battle and not the technology of guns.

So goes as well for the matters of the heart:

''Are you mine?'' is a popular song of Arctic Monkeys and a wonder to a lots of people. The knowing of owning someone can alter your whole behavior towards him and the choices you make.

 The fear of not knowing can make you do crazy things.

  So the winner is the one who can coordinate all the Informations he retrieves everyday, keeping them to little boxes like Emily Thorne in her Infinity Box, using them when the time is right and still after all this process has a clear mind.

Αποσυμβολισμός του μύθου της Ευρώπης

 Η ετυμολογία της λέξης Ευρώπη είναι Ευρεία Ωπή που σημαίνει Διάνοιξη Εσωτερικής Οράσεως.

Στο μύθο της Ευρώπης έχουμε τον συμβολισμό της γνώσης και στον μύθο του Κάδμου τον συμβολισμό του αναζητητή της γνώσης.

  H πόλη της Θήβας κτίστηκε από τον Κάδμο σε ανάμνηση της ιδιαίτερης γενέτειρας του, της Θήβας της Αιγύπτου.

 Όταν ο Δίας έκλεψε την Ευρώπη από τη Φοινίκη, οι γονείς της, ο βασιλιάς Αγήνορας(αγάν+ανήρ=ευλαβής άνδρας) και η γυναίκα του Τηλεφάσσα(τηλέ+φάος=όραση από μακριά), έδωσαν εντολή στον γιο τους Κάδμο να φύγει με καράβια και στρατό, για να τη βρει.

 Η Ευρώπη μια μέρα πήγε στα λιβάδια κοντά στην παραλία προκειμένου να παίξει με τις φίλες της και να μαζέψει λουλούδια.

 Εκεί συνάντησε το θεό Δία, ο οποίος μόλις την είδε τον χτύπησε ο Έρωτας.  Σκεφτόμενος τι να κάνει, για να την πλησιάσει, πήρε τη μορφή ταύρου κι έπαιζε μαζί της.

 Ήταν πάρα πολύ όμορφος, γιατί ήταν κατάλευκος(επομένως δεν είναι γήινος, είναι φώς), με ωραία στριφογυριστά κέρατα και ήμερο βλέμμα.

 Πηδούσε λοιπόν κι αυτός στην ακρογιαλιά και μούγκριζε τόσο γλυκά, που η Ευρώπη τόλμησε ν’ ανέβει πάνω του. Μόλις έγινε αυτό, ο Δίας όρμησε προς τη θάλασσα με κείνη στην πλάτη του, έπεσε μέσα και κολυμπούσε.

Αυτή τότε τρομοκρατήθηκε πολύ, με το αριστερό χέρι κρατιόταν από το κέρατο, για να μη πέσει και με το άλλο κρατούσε το πέπλο της που ανέμιζε.

 Η Θάλασσα έμεινε αμέσως ακυμάτιστη(Η γνώση των μυστηρίων του κόσμου πρέπει να κρατιέται ψηλά, μακριά από τους βέβηλους),ενώ Έρωτες πετούσαν δίπλα, λίγο πάνω από τη θάλασσα, τραγουδούσαν τον υμέναιο, και οι Νηρηίδες βγήκαν στην επιφάνεια και πήγαιναν δίπλα-δίπλα, καβάλα στα δελφίνια, χειροκροτώντας, ημίγυμνες στα περισσότερα μέλη του σώματός τους.

 Το γένος των Τριτώνων επίσης χόρευε γύρω από την κοπέλα.  Το αποκορύφωμα ήταν πως δυο Τρίτωνες μετέφεραν την Αφροδίτη ξαπλωμένη σε κοχύλι να ραίνει τη νύφη με κάθε λογής άνθη(Η Αφροδίτη είναι για τη Γη, ότι ο Ανώτερος Εαυτός για την Προσωπικότητα).

Όλα τούτα γίνονταν από τη Φοινίκη μέχρι την Κρήτη.  Ο Δίας μετέφερε τη γνώση στην Κρήτη, το νησί όπου γαλουχήθηκε, κι από ‘κει ξεκίνησε ο μεγάλος Κρητομινωϊκός πολιτισμός, που επηρέασε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου. 

Ο Δίας- Νους(Δια-νοια) καταλαμβάνεται από Έρωτα  για τη γνώση, την οποία επιθυμεί διακαώς να κατακτήσει και με την γονιμοποίηση του πεπερασμένου Νου,

 Θα γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του θείου και του ανθρώπινου κόσμου.

  

 Ο Κάδμος λοιπόν άρχισε να γυρνάει όλο τον κόσμο προκειμένου να βρει την αδελφή του, όμως επειδή δεν την έβρισκε και επειδή δεν ήθελε να γυρίσει πίσω χωρίς αυτή, έκτισε την πόλη Καδμεία ή Θήβα στη Βοιωτία όπου έμεινε εκεί με τους συντρόφους του.

Το μέρος όπου ακριβώς κτίστηκε η πόλη του το υπέδειξε μια αγελάδα(θήλεια όψη των Ηλιακών δυνάμεων). Εκεί, με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς, σκότωσε ένα δράκοντα, απόγονο του Άρη, που φύλασσε την πηγή του θεού· γι’ αυτό το λόγο και τιμωρήθηκε σε οκταετή δουλεία.

Μετά την παρέλευση των οχτώ χρόνων, ο Άρης όχι μόνο συγχώρησε τον Κάδμο, αλλά του έδωσε για γυναίκα του την κόρη του, Αρμονία. Μετά από συμβουλή της Αθηνάς, ο Κάδμος έσπειρε τα δόντια του Δράκου στη γη(εκεί όπου χτίστηκαν οι 7 Πύλες της Θήβας) και απ’ αυτά εξήλθαν οι Σπαρτοί, οι οποίοι ήταν οπλισμένοι και οργισμένοι.

 Ο Κάδμος για να τους νικήσει τους έριχνε πέτρες, ενώ αυτοί νόμιζαν ότι οι πέτρες προέρχονταν από τους ίδιους, έτσι συνεπλάκησαν και αλληλοσκοτώθηκαν.

 Απ’ αυτούς επέζησαν μόνο πέντε (Εχίονας, Ουδαίος, Πέλωρος, Υπερήνωρας, Χθόνιος), που μαζί με τον Κάδμο ίδρυσαν τη Θήβα. Ο Κάδμος((κ)άδ-ω ή ιωνικά κήδω=ψάλλω) στη Θήβα νυμφεύτηκε την Αρμονία, κόρη του Άρη και της Αφροδίτης, με την οποία μετέβηκε στην Ιλλυρία.

Ο γάμος δηλαδή η Ιερή Ένωση του Κάδμου και της Αρμονίας, φέρνει το νοητό αλφάβητο:τον κώδικα συνδέσεως κι επικοινωνίας.

Από το σμίξιμο Δία- Ευρώπης γεννήθηκαν τρεις γιοι. Είναι οι μεγάλοι αναμορφωτές της Μεσογειακής λεκάνης.

 Ο Μίνωας με το χρυσό σκήπτρο, που του χάρισε ο πατέρας του Δίας, συνένωσε όλες τις Κρητικές πόλεις και κυριάρχησε σε όλη τη Μεσόγειο. Προώθησε τον πολιτισμό, καλλιέργησε τις τέχνες κι επέβαλε τη δικαιοσύνη.

 Μέγας νομοθέτης ήταν ο Ροδάμανθυς, που υπήρξε και ιδρυτής πολλών πόλεων.

Ο Σαρπηδόνας είχε το προνόμιο να ζήσει συνέχεια τρεις ανθρώπινες γενιές. Ο χαρισματικός ηγέτης, ο σοφός νομοθέτης, ο άνθρωπος που καλλιεργεί τις τέχνες και προάγει τον πολιτισμό, αυτός που παρατείνει την ανθρώπινη ζωή, μπορεί να κατορθώσει τίποτα χωρίς τη γνώση;

 Αυτά, που αναφέραμε, και πολλά παραπάνω, είναι τα αποτελέσματα της γνώσης, που ο Δίας έφερε στην Ελλάδα διαμέσου της αγαπημένης του Ευρώπης. Από την Ελλάδα μεταλαμπαδεύτηκε σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο κι από ‘κει σε ολόκληρο τον κόσμο.

Χρησιμοποιώντας το φως του Ταύρου, που εκφράζεται από το Νου- Δία, μπορεί κάποιος να ενεργοποιήσει τον εσωτερικό του Εαυτό, να τον εκδηλώσει σαν θεία ομορφιά και να γίνει ο δρόμος για τους άλλους.

ΠΗΓΕΣ

http://www.krassanakis.gr/europe.htm

http://autochthonesellhnes.blogspot.gr/2013/07/blog-post_9758.html